Blog

Dziś miał powstać wpis o tym, jak zorganizować samemu wypad do Prowansji, ale... cóż, wiosna przyszła - jedyna na Lisim brzoskwinia zakwitła, migdałki trójklapowe niedługo wybuchną od nadmiaru pąków (mimo straszenia mnie, że bez oprysku na kędzierzawość liści to z nimi ani rusz), szczaw rośnie jak szalony, brzozy i głogi się zielenią - i pokrzyżowała mi szyki...

Przyznaję się - nie przepadam za wiosną. To dla mnie koszmarny okres wymagający ciągłego podejmowania decyzji, od których zależą losy Lisiego (brzmi groźnie, wiem).

Ciąć/nie ciąć? Jak mocno ciąć? Nawozić? A jeśli tak, to czym i kiedy? Robić selekcję roślin? Czy to choroba? A jeśli tak, to JAKA?! CO TO ZA DZIADOSTWO PRZYKLEIŁO SIĘ MOICH DO LAWEND?!

Bla bla blaaaa blaaa blaaaaaaaa! Serio, wiosenny szał na polach mnie stresuje. 

Dla takiego laika jak ja - wiosna to okres ciągłych prób i błędów. Wcale nie pomaga fakt, że to już trzecie zbliżające się dużymi krokami otwarcie sezonu. Wzrosła natomiast moja świadomość tego, co mogę zrobić źle... Bo gdyby coś się stało lawendom zimą - cóż, mróz złapał, siła wyższa. Natomiast jeśli wiosenne porządki pójdą nie tak - ups, to już tylko i wyłącznie moja wina, na pogodę nie zrzucę.

Od lutego przeszukuję internety pod kątem uprawy lawendy. Tak z czystej ciekawości - chcę wiedzieć, jak inni podchodzą do uprawy tej rośliny (nawet jeśli mówimy o trzech sadzonkach w ogródku). Gdzie nie wejdę, tam informacja, że lawendę tniemy w marcu, a pod wpisem setki komentarzy, że już od początku marca przycięta. I tak sobie myślę, po przeczytaniu takich treści - może dlatego pokutuje w Polsce przekonanie, że lawenda jest mało wytrzymałą rośliną? To nie brzoza czy rodzima jabłoń, ale roślina śródziemnomorska - istnieje za duże ryzyko wymarznięcia tak wczesnym cięciem. To tylko moje zdanie, taka niewielka wskazówka w morzu porad - tnij lawendę, w połowie kwietnia najlepiej, gdy pojawią się pierwsze zielone listki.

A o jesiennym przycinaniu lawend w październiku nawet nie myśl! Chyba że lubisz hazard i ryzyko. ;)

Dwa dni temu ścięłam na polu lawendy odmiany Hidcote i teraz spać nie mogę, bo obawiam się, że to jeszcze dla nich za wcześnie... Tym bardziej, że przewidują u nas nocne przymrozki w następnym tygodniu. Zgadałyśmy się wczoraj z Moniką z Plantacji Lawendy - ona też już część roślin kilka dni temu przycięła - taki niepotrzebny wiosenny dreszczyk emocji sobie zafundowałyśmy. Z cięciem reszty rzędów (lawenda Blue Scent) poczekam do końca kwietnia.

Zdradzę Wam, że przycinanie lawend jest dla mnie najbardziej problematyczną kwestią - w tamtym roku część przycięliśmy za późno, długo po zimie odbijały. Teraz martwię się, że pośpieszyłam się z cięciem - eeee, nie lubię takich dylematów. 

Kila dni temu robiłam kolejny research w sieci na temat lawend. I jak co roku czytam - nam wymarzły, nam też, wszystko padło...

Ej, poczekajcie!

Gdybyście widzieli niektóre suchciele w zeszłym roku na Lisim, które pięknie zazieleniły się dopiero w połowie maja! A jak obficie kwitły w lipcu! Nie ma się co spieszyć z lawendami, choć na pewno do ogrodów bardziej nadają się zimozielone odmiany, które nie straszą suchymi badylami w okresie zimowo-wiosennym. W tamtym roku wykazałam się nadgorliwością neofity - zaczęłam wykopywać wczesną wiosną te lawendy, które moim zdaniem wymarzły. Nie wyobrażacie sobie mojego zdziwienia, gdy okazało się, że te, które spisałam na straty zaczęły zielenić się w maju i jak bardzo szkoda mi się zrobiło tych, które już wyrzuciłam! Wtedy postanowiłam sobie, że nawet największej paskudzie na polu dam szansę.

Kolejna kwestia - pokrój rośliny. Lawendy słyną z tego, że mają zwarty kształt. Swoją drogą to właśnie ten zwarty pokrój sprawia, że są wyjątkowo podatne na choroby grzybowe... Przez dwa sezony walczyłam z Blue Scentami, by były takie ładniutkie jak z żurnala, a one za każdym razem stawały okoniem. Monika przekonała mnie, by traktować je czysto produkcyjnie. O ile Hidcote i Munstead oraz lawandyny u mnie wyglądają wręcz wzorowo (dumna jestem, dumna!), to Blue Scentom odpuszczam. Niech się dzieje wola nieba. ;)

A co z nawożeniem i walką z chorobami? Mogłabym próbować udawać eksperta w tej kwestii, którym nie jestem... Opowiem Wam o ochrze, wyklepię co to puncowanie i system przyporowy, podam przykłady kosmetyków reklamujących się lawendą, a nie mających jej w składzie, ale na nawożeniu i środkach ochrony roślin się nie znam. Doszłam więc do prostego wniosku - skoro brakuje mi wiedzy i doświadczenia w tej kwestii - stosuję środki, które są bezpieczne dla moich lawend.

Stosuję więc obornik, kompost (albo coś kompostopodobne, bo to moje pierwsze próby...), wzmacniam rośliny biohumusem, a niedawno zainteresowałam się również wspomaganiem uprawy mikroorganizmami. 

Co z tego wyjdzie? Zobaczymy. Jak zwykle mam milion pytań i wątpliwości - bo skoro jest napisane, że używać gdy temp. wzrośnie powyżej 10 st. C to chodzi o temperaturę dzienną? Noce są przecież chłodniejsze. Czy mogę już działać? Czy za wcześnie? A podlewanie gdy gleba jest wilgotna znaczy, że lepiej po deszczu iść w pole czy wystarczy wieczorna rosa? Opryskać bezpośrednio rośliny? A jeśli tak, to czy zrobić roztwór 5 czy 10%? Wiem, wiem. Wszystko mam wypisane w broszurkach, ale nie zmienia to faktu, że zawsze zastanowię się trylion razy zanim cokolwiek zaaplikuję roślinom. W dodatku mam zawsze milion pytań, które komuś zaprawionemu w bojach (czyt. uprawie) mogą wydawać się na maksa durne, a mnie się wydaje, że to sprawa życia i śmierci. 

Dzisiaj moje pierwsza próba aplikowania mikroorganizmów ProBio Emy. Trzymajcie kciuki! 

• poprz.
• nast.

Share this:

Tweet

About the author / Hania

Hania

Prowadzę plantację lawendy i opisuję swoje doświadczenia z nią związane na tym blogu. Ciebie, Czytelniku, zapraszam w podróż po moich zmaganiach z kapryśną pogodą i uprawą roślin w zgodzie z naturą.